در سال 1971 کنگره آمریکا قانون «قانون کمیپن‌های انتخاباتی فدرال» را تصویب کرد تا انتشار هزینه‌های انتخاباتی را سخت‌گیرانه‌تر نماید. با این حال بدلیل فقدان یک نهاد مرکزی، این قانون از ضمانت اجرایی کافی برخوردار نگردید (چه اینکه در انتخابات 1972 ریاست جمهوری، موارد متعددی از فساد مالی گزارش شد). به همین منظور کنگره در 1974 متممی را به آن قانون افزود تا محدودیت‌هایی را برای میزان مشارکت مالی افراد، احزاب سیاسی و کمیته‌های اقدام سیاسی (PACs) اعمال کرده و نیز «کمیته انتخابات فدرال» را تأسیس نماید، کمیته‌ای که در سال 1975 آغاز به فعالیت نمود.

در آمریکا، لااقل از یکصد سال پیش، مطالبه ملی برای قانون‌گذاری و ایجاد شفافیت وجود داشته است. تئودور روزولت در 1905 بر لزوم ایجاد اصلاحاتی در رویه‌های تأمین مالی انتخابات‌ها تأکید کرد که در ادامه این مطالبه، از سال 1907 تا 1966 قوانین متعددی مصوب شد تا:

• تأثیر منافع ویژه ثروتمندان را محدود کند؛
• هزینه‌کرد کمیپن‌های انتخاباتی را قانون‌گذاری کند؛
• از طریق انتشار هزینه‌های انتخاباتی، مفاسد اقتصادی را از این حوزه دور نماید.

در سال 1971 کنگره آمریکا قانون «قانون کمیپن‌های انتخاباتی فدرال^[1]» را تصویب کرد تا انتشار هزینه‌های انتخاباتی را سخت‌گیرانه‌تر نماید. با این حال بدلیل فقدان یک نهاد مرکزی، این قانون از ضمانت اجرایی کافی برخوردار نگردید (چه اینکه در انتخابات 1972 ریاست جمهوری، موارد متعددی از فساد مالی گزارش شد). به همین منظور کنگره در 1974 متممی را به آن قانون افزود تا محدودیت‌هایی را برای میزان مشارکت مالی افراد، احزاب سیاسی و کمیته‌های اقدام سیاسی (PACs) اعمال کرده و نیز «کمیته انتخابات فدرال^[2]» را تأسیس نماید، کمیته‌ای که در سال 1975 آغاز به فعالیت نمود.

هیات اصلی «کمیته انتخابات فدرال» از 6 نفر تشکیل می‌شود که با معرفی رئیس‌جمهور و تأیید مجلس سنا حضورشان رسمیت می‌یابد. این افراد برای مدت 6 سال در آن کمیته حضور می‌یابند، با این سازوکار که هر سال یک نفر از آن خارج شده و فرد جدیدی معرفی می‌شود (staggered 6-year term). در این کمیته، بیش از سه نفر نمی‌توانند عضو حزب یکسانی باشند و هر فرد نیز تنها یک بار می‌تواند برای عضویت معرفی شود. این کمیته برای مذاکرات خود، متناسب با موضوع، جلساتی علنی و یا غیرعلنی برگزار می‌نماید.

بودجه کمیته حسب قانونی که کنگره تدارک می‌بیند تعیین می‌شود (رقمی سالیانه بین 50 تا 60 میلیون دلار) و علاوه بر 6 نفر اصلی، از 3 بازوی اجرایی و مشورتی با افرادی زیر مجموعه خود برخوردار است که دارای 350 تا 400 کارمند می‌باشد.

بدنه قانونی مالی مربوط به انتخابات فدرال آمریکا توسط دو قانون تعیین می‌شود:

• «قانون کمیپن‌های انتخاباتی فدرال» (FECA)، با کار ویژه‌های:
  • محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های مالی؛
  • الزامات انتشار و شفافیت؛
  • ضمانت اجرایی موارد فوق؛
• «قانون هزینه کمیپن‌های انتخابات ریاست جمهوری^[3]»، شامل:
  • تأمین مالی عمومی انتخابات‌های ریاست جمهوری: از انتخابات سال 1976 به بعد، بخشی از هزینه‌های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، حسب این قانون از محل منابع عمومی (مالیات) تأمین اعتبار گردیده است.

بدین ترتیب می‌توان مهم‌ترین نقش‌های «کمیته انتخابات فدرال» را اینگونه بر شمرد:

• مدیریت اجرای «قانون هزینه کمیپن‌های انتخابات ریاست جمهوری»؛
• تسهیل انتشار اطلاعات مالی انتخابات؛
• تشخیص اقتضائات تحقق قانون؛
• و اجرای قانون؛

برای آشنایی بیشتر با این قانون و این کمیته، این صفحه رسمی را ملاحظه بفرمائید:

The FEC and the Federal Campaign Finance Law

وب‌سایت رسمی این کمیسیون: www.fec.gov

پرتال مربوط به ارائه هزینه‌های انتخاباتی: www.fec.gov/pindex.shtml