این پایگاه بلافاصله پس از انتخاب ریاست جمهوری منازعه برانگیز سال 2014 اندونزی راه‌اندازی شد. سازمان دهندگان محافظت از انتخابات، تیمی بیش از 700 داوطلب را برای مقایسه برگه‌های رسمی رأی‌گیری با جدول‌بندی اصلی حوزه‌های رأی‌گیری، دیجیتال کردن فرم‌های دست‌نویس و خواناتر و در دسترس تر کردن داده‌ها جمع‌آوری کردند. این کار تنها در دو روز و با یک بودجه 54 دلاری انجام شد و این پایگاه امکان مشارکت شهروندان در نظارت بر نتایج انتخابات، افزایش اعتماد عمومی نسبت برگه‌های رسمی و کمک به سهولت در یک تحول دموکراتیک را فراهم ساخت.

خلاصه

کاوال پمیلو (به معنای صیانت از انتخابات در زبان اندونزیایی) بلافاصله بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 آغاز به کار کرد، یعنی زمانی که کشور دستخوش قطب بندی های سیاسی شده بود و دو رقیب اصلی ریاست جمهوری همدیگر را به تقلب در انتخابات متهم می کردند. یک گروه پراکنده جهانی متشکل از متخصصان فناوری، فعالان و داوطلبان که با این برهه حساس در فرایند مداوم شکل گیری دموکراسی روبرو شده بودند، گرد هم آمدند تا وب سایتی ایجاد کنند که به شهروندان اجازه می داد شمارش آرای رسمی را با جداول اصلی آراء اعلام شده از طرف شعب رای گیری مقایسه کنند. این جداول قبلا به عنوان بخشی از تعهد کمیسیون عمومی انتخابات KPU برای باز بودن و شفافیت، به صورت علنی مطرح شده بودند. اما کاوال پمیلو نقش بسیار مهمی در گردآوری تیمی متشکل از 700 داوطلب برای دیجیتال کردن فرم های دست‌نویس ایفا کرد و داده ها را بیشتر از قبل قابل خواندن توسط ماشین و قابل دسترسی نمود.

این سایت فقط طی دو روز و با بودجه 54 دلار بوجود آمد. اما تاثیر کلی سایت این بود که مشارکت شهروندان در نظارت بر نتایج انتخابات را ممکن ساخت، اعتماد عمومی به شمارش رسمی آراء را افزایش داد و در کل، به تسهیل گذار و تحول مهم دموکراتیک کمک کرد.

• اغلب پروژه های موفق داده‌باز بر تعهد از پیش موجود ارائه شده توسط دولت برای باز بودن و شفافیت تکیه می کنند و براساس آن شکل می گیرند. اما علاقمندان و فعالان داده‌باز هم می توانند نقش مهمی در به دست آوردن اطلاعات منتشر شده قبلی و تبدیل آن به اطلاعات قابل دسترس تر ایفا کنند.
• وقتی به شهروندان فرصت داده شود، آنها هم تمایل می یابند و هم می توانند نقش مهمی در  دیجیتال‌ کردن و تحلیل داده ایفا کنند تا این مساله را تضمین کنند که دولت کار به درستی خود را انجام می دهد. کاوال پمیلو اهمیت جمع سپاری در شکل های مختلف آن را نشان می دهد.
• پروژه های موفق داده‌باز هیچ گونه نیازی به بودجه های کلان یا تیم متمرکز ندارند. بلکه می توانند  براساس حداقل بودجه ممکن و توسط تیم های پراکنده و بدون سلسه مراتبی که بیشتر از افراد داوطلب تشکیل شده اند، ساخته شوند.
• باید از پروژه های داده‌باز که وضع موجود را تهدید می کنند، در برابر هک شدن و سایر حملات امنیتی حفاظت کرد. این یکی از ملاحظات بسیار مهم است که با توجه به ماهیت سریع و تک کاره بسیاری از این پروژه ها درنظر گرفته می شود و طبیعتا، آسیب پذیری آنها را افزایش می دهد.

از زمانی که "رفورماسی" در دهه 90 ¹ به عنوان نهضتی برای اصلاحات سیاسی شروع به کار کرد، تقاضای عمومی برای شفافیت، پاسخگویی و حکمرانی بهتر در اندونزی به سرعت رشد کرد. علیرغم این مساله، فساد همچنان یکی از مشکلات این کشور بود. براساس شاخص ادراک فساد سازمان شفافیت بین الملل، اندونزی در سال 2014 در رتبه 107 در بین 175 کشور جهان قرار داشت. شاخص رشوه دهندگان، اندونزی را در رتبه بیست و پنجم در بین بیست و هشت کشور در سال 2011 قرار داد.² براساس گزارش بازرسی دموکراسی جهانی، اندونزی از نظر فساد در سال 2014 در رتبه 88 از بین 150 کشور قرار داشت.³

فساد در فرایندهای انتخاباتی نیز مشهود بوده است و انتخابات سالهای 2004 و 2009 با بی نظمی ها و اتهامات مختلف مشخص شده اند. پرلودم (www.perludem.org) که انجمن غیردولتی انتخابات و دموکراسی در اندونزی است، مواردی از سیاست های پولی، دستکاری شمارش آراء، ارعاب و سوءاستفاده مقامات دولتی از پست های خود به نفع کاندیداها یا کمپین ها را گزارش کرده است. همان طور که دیاه ستیواتی، مدیر برنامه پرلودم و رابط برنامه کاربردی انتخابات میگوید: "کاندیداها عادت کرده اند که به رای دهنده ها رشوه بدهند. آنها پول، برنج و دیگر محصولات غذایی را به رای دهنده ها رشوه می دهند.⁴ ناظران معتقدند که فرایند انتخاباتی اندونزی، به خاطر اندازه و پیچیدگی آن، در برابر دستکاری آراء آسیب پذیر است.⁵ ستیواتی می گوید "سیستم انتخابات ما یکی از پیچیده ترین سیستم های انتخاباتی جهان است". این سیستم باید پاسخگوی بیش از 100000000 رای دهنده ثبت نام کرده و شرایط جغرافیایی پیچیده ای باشد که از بیش از 17000 جزیره مختلف تشکیل شده است. این تعداد بسیار زیاد است و کل انتخابات هم در یک روز انجام می شود.⁶

یکی دیگر از تلاش های مهم داده باز، حرکت کمیسیون عمومی انتخابات (KPU) برای شروع به اشتراک گذاری داده مربوط به انتخابات در اینترنت بود. کمیسیون عمومی انتخابات یک نهاد شبه دولتی است که وظیفه اصلی آن، تضمین شفافیت و منصفانه بودن انتخابات است. در آوریل سال 2014 و در میان درخواست مبرم شهروندان و احزاب سیاسی از تمام طرفین برای بهبود شفافیت و صیانت از انتخابات ریاست جمهوری که در اواخر همان سال برگزار می شد، این کمیسیون تصمیم خود برای به اشتراک گذاشتن داده انتخابات در وب سایت رسمی خود را اعلام کرد(www.kpu.go.id).⁸

وضعیت سیاسی در آن سال به صورت به خصوصی قطبی شده بود. این اولین بار در تاریخ اندونزی بود که فقط دو کاندیدا در انتخابات شرکت داشتند (معمولا سه کاندیدا یا بیشتر در انتخابات شرکت می کردند(. به علاوه، پیشینه و نمایه های کاندیداها کاملا با هم تفاوت داشت: پروبوو سوباینتو پیشینه نظامی داشت و با رژیم قبلی سوهارتو مرتبط بود، در حالی که جوکو ویدودو (جوکووی( متعلق به نسل جدیدتری بود و پیشینه غیرنظامی داشت. طبق گفته دیاه ستیواتی از پرلودم، قطبی شدن رای دهنده ها با افزایش حضور کاندیداها در رسانه های اجتماعی بزرگ نمایی شد. اندونزی چهارمین کشور جهان از نظر تعداد کاربران فیس بوک در سال 2014 بود،⁹ و جاکارتا در سال 2012 فعالترین شهر جهان از نظر مشارکت در توئیتر بود.¹⁰

برخلاف این پیشینه، کمیسیون عمومی انتخابات تصمیم گرفت تا فرم های جدول بندی رای دهنده ها از سطوح مختلف فرایند رای گیری در اندونزی را منتشر کند. رای گیری در اندونزی به صورت دستی انجام می شود؛ شهروندان در یکی از 47000 شعبه رای گیری، رای می دهند. سپس نتایج در شش سطح مختلف جدول بندی می شوند: شعبه اخذ رای، دهستان، ناحیه، شهر، استان و کشور. هر سطح از فرم متفاوتی استفاده می کند و زمان بین رای گیری واقعی و جدول بندی ملی می تواند بسیار طولانی باشد. امکان تقلب هم بسیار زیاد است، مثلا با دستکاری نتایج در طول مسیر. در ابتدا، کمیسیون عمومی انتخابات در آوریل 2014 اعلام کرد که فرم های جدول بندی سطوح 2-6 را علنی و قابل دسترس می کند. اما فرم جدول بندی تمام شعب مهم رای گیری از سطح اول را حذف کرد (فرم به اصطلاح (C1 . بعد از فشارهای زیادی که از طرف گروه های جامعه مدنی و برخی رهبران سیاسی وارد شد،¹¹ کمیسیون عمومی انتخابات در جولای سال 2014 اعلام کرد که فرم های C1 را نیز در دسترس قرار می دهد. سپس این فرمها اسکن شده و در وب سایت کمیسیون عمومی انتخابات منتشر شدند و سطح بی سابقه ای از موشکافی نتایج انتخابات را برای شهروندان و رسانه ها فراهم کردند.

اقدامات کمیسیون عمومی انتخابات به صورت گسترده ای مورد تحسین قرار گرفت. یکی از بنیانگذاران کاوال پمیلو، آینون نجیب، می گوید: "من واقعا باید به خاطر این حرکت، KPU را تحسین کنم. این کار گام بلندی به سمت بهبود شفافیت در نظام انتخاباتی اندونزی بود."¹² با این وجود، تلاش های اولیه KPU در بسیاری جهات ناقص بود و با تلاش های شهروندان تکمیل شده بود. مثلا فرم های C1 اسکن شده به صورت دستی پر شدند و در قالب غیرقابل خوانش توسط ماشین منتشر شدند (معمولا JPEG یا PDF). رمزگشایی از این فرم ها دشوار بود و گاهی وارونه منتشر می شدند.

برای بررسی این مشکلات (و مشکلات دیگر)، برخی برنامه های کاربردی و وب سایت های مستقل  و راه اندازی شده توسط شهروندان از زمان انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 پدیدار شدند. اولین مورد از این برنامه های کاربردی تقریبا بلافاصله بعد از انتخابات 11 جولای و بعد از این پیدار شد که یک کاربر توئیتر با 7000 دنبال کننده، شروع به ارسال فرم های C1 اسکن شده کرد.¹³ برنامه های کاربردی دیگری نیز به دنبال آن ارائه شدند که هر کدام بر بخشهای مختلف داده‌باز KPU نظارت می کردند: برخی از آنها شکاف موجود در قابلیت خوانش با ماشین را با رقمی کردن فرم های C1 اسکن شده، پر کرده بودند و این فرم ها را قابل دسترس تر کرده بودند؛ سایر برنامه های کاربردی به فرم های اسکن شده سطح منطقه، شهر/محل حکومت فدرال و استان می پرداختند و بر نتایج این سطوح رای گیری نظارت می کردند؛ اما گروه دیگری از برنامه های کاربردی هدایت شده توسط شهروندان وجود داشت که به بررسی مشکلات یا ناهنجاری های فرم های C1 اسکن شده می پرداختند. کاوال پمیلو یکی از این برنامه های کاربردی است که در این بخش مطالعه می شود و جزء موفق ترین اقدامات در زمینه برنامه های کاربردی رای گیری هدایت شده توسط شهروندان بوده است.

طی تابستان سال 2014، آنیون نجیب که بعدها یکی از بنیان گذاران کاوال پمیلو شد، در سنگاپور زندگی و کار می کرد. اواسط ماه رمضان بود و او خسته بود. اما از نزدیک انتخابات کشور خود، اندونزی، را دنبال می کرد و شاهد افزایش نگرانی بود چون وضعیت دو قطبی شدیدی به وجود آمده بود که پویش های انتخاباتی کل دوره بعد از انتخابات را مشخص می کرد و طرفداران جوکووی و پروبووو به نتایج اعتراض کردند.

نجیب در میانه این اتهامات تقلب در رای گیری و انتخابات، شروع به جستجوی روش هایی کرد که با استفاده از آنها بتواند به شفافیت فرایند انتخابات اضافه کند.  وی به فایننشال تایمز گفت: "ما ]باید کاری انجام دهیم[ تا از ایجاد شکاف در کشور جلوگیری کنیم، چون دو ادعا برای پیروزی در انتخابات مطرح شده که کسی نمی تواند آنها را تایید کند".¹⁴ در همین زمان، وی به یکی از دوستانش به نام آندران کارنیادی که کارمند گوگل در سیدنی بود، پیام داد؛ نجیب در سال 2007 و در جریان رقابت های المپیاد ریاضی با کارنیادی ملاقات کرد و اگرچه دوستان نزدیک نبودند، اما از طریق فیس بوک با هم ارتباط داشتند. این دو نفر به سرعت تصمیم گرفتند تا با هم کار کنند و به صیانت از شمارش آراء در اندونزی کمک کنند. بعدها، سه نفر دیگر از دوستان به آنها پیوستند تا برای رسیدن به برنامه کاربردی موردنظر، کار کنند.

در اولین روزهای ارائه کاوال پمیلو، سعی بر این بود تا تمام شکاف های قابل خوانش بودن داده KPU توسط ماشین را با رقمی کردن فرم های C1 اسکن شده پر شوند و از تشخیص دستخط برای استخراج داده رای گیری استفاده شود. اما آنها با استفاده از این رویکرد به سرعت به موانع موجود می پرداختند و به زودی تصمیم گرفتند از جمع سپاری استفاده کنند. آنها تصمیم گرفتند تا داوطلبانی را برای رقمی کردن دستی تقریبا 50000 فرم C1 اسکن شده در سایت KPU استخدام کنند. این زایش و پیدایش کاوال پمیلو ("صیانت از انتخابات، به زبان اندونزیایی") بود که در 12 جولای ۲۰۱۴ با هدف فراهم کردن سامانه‌ای برای مشارکت عمومی در صیانت از نتایج انتخابات عمومی سال 2014 آغاز شد. همان طور که آندریان کارنیادی، همکاری نجیب، در آن زمان گفت: "امیدواریم این سیستم بتواند عدم قطعیت و ترس از تقلب در انتخابات را کاهش دهد و اعتماد عمومی به یکی از مهمترین لحظات در دموکراسی جوان اندونزی را بازگرداند."¹⁵

برنامه کاربردی کاوال پمیلو از دو جزء اصلی تشکیل می شود. در یک سمت، این برنامه شامل یک وب سایت خصوصی است که داوطلبان و گردانندگان سایت، داده رای گیری را براساس فرم های اسکن شده وارد می کنند (شکل 1). به علاوه، این یک سایت عمومی است که به شهروندان اجازه می دهد داده را براساس شعبه رای گیری و کاندیدا مشاهده کنند (شکل 2). بازدیدکننده ها می توانند نتایج سطوح مختلف فرایند جدول بندی آراء را مشاهده کنند. مثلا، یک بازدیدکننده می تواند فقط نتایج C1 را انتخاب و بررسی کند. نتایج را می توان براساس منطقه نیز مشاهده کرد.

داده مربوط به سایت از داده KPU و از طریق شبکه داوطلبانی که در کل جهان پراکنده شده بودند، به دست آمد. داوطلبان از طریق یک گروه مخفی و بسته فیس بوک انتخاب شدند که اطمینان می داد فقط افراد قابل اعتماد در این فرایند شرکت کرده اند. برای شروع فرایند استخدام داوطلبان، هر یکی از بنیانگذاران 10 نفر از دوستان قابل اعتماد خود را انتخاب کردند که از هر کدام از آنها خواسته شد ده نفر دیگر را استخدام کنند و از آنها نیز خواسته شد تا 10 نفر دیگر را استخدام کنند و به همین ترتیب ادامه یافت. بیش از 700 داوطلب با این روش طی 3 روز استخدام شدند. نام و هویت داوطلبان در ابتدا پنهان ماند تا از تلاش برای رشوه دادن به آنها یا ارعاب آنها جلوگیری شود.  

هر یک از داوطلبان استخدام شده یک لینک مخفی به بخش غیرعمومی وب سایت دریافت کردند که فرم های C1 اسکن شده در آنجا با فرم همراه آن به هر داوطلب ارائه می شد تا آن را با داده استخراج شده، پر کند.¹⁶ این فرم اجازه گزارش اشتباهات را نیز می داد. نتایج این کار هر ده دقیقه به وب سایت عمومی که فقط قابل خواندن بود، ارسال می شد. علاوه بر اینکه شهروندان می توانستند بر نتایج انتخابات در زمان واقعی نظارت کنند، این داده به آنها اجازه می داد تا شمارش آراء فهرست شده در سایت را با ارقام رسمی منتشر شده توسط شعب اخذ رای مقایسه کنند.

کل فرایند ساخت سایت و جمع آوری داده با کارایی قابل توجهی انجام شد. چون بنیانگذاران مشترک این سایت در سراسر جهان پراکنده شده بودند (کالیفرنیا، سیدنی، سنگاپور، اندونزی، هلند، آلمان)، می توانستند 24 ساعته کار کنند و حداکثر بهره را از مناطق زمانی مختلف ببرند. این امر آنها را قادر ساخت تا وب سایت و سیستم شمارش را فقط طی دو روز ایجاد کنند. به علاوه، تمام داوطلبان استخدام شده و بنیان گذاران، بدون دریافت دستمزد کار می کردند. کل سرمایه برای راه اندازی این سایت فقط 54 دلار بود؛ این مبلغ برای خرید دامین و فضای وب سایت در سرور میزبان صرف شد.¹⁷ در کل، کاوال پمیلو نمونه برجسته ای از یک "کسب و کار نوپای خدمات عمومی" بود: اگرچه این برنامه هرگز از سرمایه اولیه یا اکوسیستم های تجاری سبک Silicon Valley بهره نبرد، اما چابکی و سرعتی را داشت که معیار بیشتر سرمایه گذاریهای مشترک سخاوتمندانه بود.

کاوال پمیلو یکی از اقدامات شمارش رای جمع سپاری شده است که از زمان انتخابات سال 2014 آغاز شده است و براساس داده KPU ساخته شده است. بقیه برنامه ها عبارتند از کاوال سوارا ("صیانت از آراء)¹⁸، Real Count و Tumblr site که C1 یانگ آنده خوانده می‌شذ. اما کاوال پمیلو یکی از کارآمدترین برنامه های ساخته شده و مدیریت شده و یکی از موثرترین اقدامات است. یک خبرنگار اندونزیایی در مقاله ای به نام "مبارزان فناوری انتخابات اندونزی"، این سایت را "حرفه ای ترین سایت" در بین تلاشهای مختلف انجام شده می نامد.¹⁹ کاوال پمیلو را "نوک نیزه اصلی در نظارت و مشروع کردن شمارش آراء [انتخابات 2014] توصیف کرده اند که خارج از دستگاه دولت است".²⁰

تاثیر کاوال پمیلو را می توان با روش های مختلف سنجید:

در روز پنجم بعد از انتخابات سال 2014 (4 روز بعد از راه اندازی سایت)، داوطلبان کاوال پمیلو حدود 470000 یا 97 درصد کل فرم های C1 اسکن شده را رقمی کرده بودند.²¹ در واقع، این داوطلبان با هم رقابت کرده بودند تا بیشترین تعداد فرم ها را اسکن کنند و فرایند سریع و کارآمدی را ایجاد کردند که در بالا توصیف شد.²² براساس این ارقام، کاوال پمیلو (و شهروندانی که به این سایت دسترسی دارند) توانستند این مساله را مشخص کنند که شمارش رای بسیار شبیه به نتیجه رسمی KPU است (53.15 درصد برای جوکو ویدودو و 46.85 درصد برای پرابوو سوبیانتو) که در آن زمان، طرفداران پرابوو به این نتیجه اعتراض کرده بودند.

یک ماه بعد از انتخابات، هنوز به شمارش آراء اعتراض می شد و نتایج به دادگاه برده شدند. کاوال پمیلو نقش مهمی در جلسات دادگاه داشت و شهادت آن به همراه مدارک فراهم شده توسط مسئولان KPU و دیگر کارشناسان بر تصمیم دادگاه برای اعلام کردن جوکووی به عنوان برنده انتخابات تاثیر گذاشت. به این طریق، شمارش جمع سپاری شده نتایج انتخابات به حل و فصل مشکل انتخابات کمک کرد، برنده قانونی را تعیین کرد و در کل، انتقال صلح آمیز قدرت در اندونزی را تضمین کرد.

کاوال پمیلو، علاوه بر تاثیر مستقیمی که بر انتخابات سال 2014 داشت، تاثیری کلی بر فرایند انتخاباتی و محیط سیاسی اندونزی گذاشت و به افزایش شفافیت و اعتماد عمومی کمک کرد. همان طور که اوف براجاویداگا، استاد علوم سیاسی اندونزیایی در دانشگاه ولونگونگ در استرالیا با بررسی و مطالعه کاوال پمیلو و دیگر اقدامات مشابه داده باز اندونزی، گفته است: "پروژه هایی مانند کاوال پمیلو، افزایش سطح اعتماد شهروندان را سرعت بخشیده اند. این حرکت کمیسیون عمومی انتخابات ]برای باز کردن داده مربوط به انتخابات[ اعتماد را افزایش داد، اما کاوال پمیلو و سایر برنامه ها این اعتماد را تبدیل به چیزی بزرگتر کردند. اقدامات آنها، سطح اعتماد را تقویت کرد".²³

این اعتماد عمومی بیشتر به روش های مختلف تبدیل به حس جدید مشارکت شهروندان و ذینفع بودن آنها در فرایند سیاسی اندونزی شد. حس مشارکت در بیش از 700 داوطلبی که به جمع سپاری داده KPU کمک کرده بودند، کاملا آشکار بود. اما ناظران متوجه حس کلی توانمندسازی و انتظارات جدید از شفافیت شدند. همان طور که دیاه ستیواتی، مدیر برنامه پرلودم برای رابط برنامه نویسی برنامه کاربردی انتخابات می گوید: "کاوال پمیلو یک جنبش ایجاد کرد-جنبشی به سمت افزایش داده‌باز و شفافیت در اندونزی. و اهداف بسیار عالی را تعیین کرد. ²⁴ "همان طور که مشخص است، ستیواتی بسیاری از اقدامات داده‌باز را برشمرده است که از کاوال پمیلو پیروی کرده اند (برای جزئیات به بخش زیر نگاه کنید)، و وی انرژی زیادی را در این اقدامات تجربه کرده است. همان طور که ستیواتی می گوید: "قطعا اکنون مردم اندونزی اشتیاق و تمایل بیشتری برای مشارکت در برنامه کاربردی جمع سپاری شده دارند." "آنها می خواهند در فرایند سیاسی مشارکت کنند". 

کاوال پامیلو در زمان دوقطبی شدن شدید در اندونزی پدیدار شد. یکی از مهمترین (و بلندمدت ترین) تاثیرات آن، کاهش محیط طرفداری و تقسیم سیاسی بود. ناظران به این مساله توجه می کنند که چون کاوال پمیلو نمایی مستقل، قابل تایید و غیرجانبدارانه از نتایج انتخابات ارائه کرد، برخی از بی اعتمادیها و ظن های متقابل بین گروه های سیاسی رقیب را حل کرد. براجاویداگا می گوید" فکر می کنم شکاف بین دو گروه را از بین برد". "باعث شد مردم احساس بهتری نسبت به نتایج رسمی داشته باشند، حتی اگر این نتایج در تناقض با ترجیحات شخصی آنها از نظر نتیجه انتخابات باشد."²⁵ همان طور که مشخص است، براجاویدگا برخی از نظراتی را بیان می کند که در رسانه اجتماعی دیده است-نظراتی که به اعتماد مردم به نتایج نهایی، بدون توجه به جهت گیری سیاسی آنها اشاره می کند. یکی از مثالهایی که وی ذکر می کند، نظر زیر است: "غیرقابل باور است، کاوال پمیلو (شمارش نهایی)، فقط 0.0 درصد انحراف دارد. عالی است...این شمارش واقعی است". در کل، براجاویداگا احساس می کند که با کمک به تایید اعتبار نتایج انتخاب، کاوال پمیلو نقش مهمی در پرورش محیط سیاسی مدنی در اندونزی داشته است.

ستیواتی با این نظر موافق است. وی می گوید"بعد از معرفی کاوال پمیلو، هنوز هم سیاست به شدت دو قطبی است". "اما حالت منفی کمتری دارد. مردم می توانند همه چیز را از دیدگاه عینی تر ببینند".

برای کاوال پمیلو و محیط سیاسی اندونزی چه اتفاقی روی داد؟

علیرغم موفقیت های اولیه اقداماتی مانند کاوال پمیلو، فساد همچنان یک مشکل جدی در اندونزی است و محدوه وسیعی برای بهبود فرایند انتخاباتی وجود دارد. برای تغییر درست شرایط، کاوال پمیلو (و دیگر پروژه های مشابه) نه تنها نیاز به مقیاس قابل توجه دارند، بلکه ثابت شده است که می توانند رشد کنند و فراتر از یک انتخابات بر جای بمانند. اگر قرار باشد این امر روی دهد، باید برخی بر چالش ها غلبه شود.

در واقع، حرکت KPU برای باز کردن داده انتخابات در سال 2014 فقط یک اقدام موقتی بود و مبنای قانونی پایداری نداشت. به دنبال موفقیت کاوال پمیلو و برنامه های کاربردی مشابه، ندایی کلی برای قانونگذاری وجود داشت تا باز شدن داده انتخابات برای انتخابات آینده الزامی شود. سازمان پرلودم نقش مهمی در درخواست برای قانونگذاری جدید و تهیه پیش نویس قانون پیشنهادی داشت. ستیواتی از سازمان پرلودم می گوید: "کاوال پمیلو یک موفقیت قطعی بود و علاوه بر این، احتمال تصویب قوانین انتخاباتی جدید در اندونزی که بر شفافیت تاکید می کنند را افزایش داد". بنابراین، چشم انداز قوانین جدید و جامع، بسیار روشن است اما تا زمانی که این قوانین تصویب شوند، افزایش شفافیت در سیاست اندونزی و برنامه های کاربردی تخصصی مانند کاوال پمیلو با چالش هایی روبرو خواهند بود.

کاوال پمیلو، مانند هر پروژه ضد فساد دیگر، علیه بسیاری از منافع قوی عمل کرد. بلافاصله بعد از شروع به کار کاوال پمیلو، برخی از کسانی که منافع زیادی داشتند، علیه آن اعتراض کردند. در روز چهارم بعد از ارائه کاوال پمیلو، سایت مورد حمله کسانی قرار گرفتند که گردانندگان سایت، آنها را "صدها هکر" نامیدند.²⁷ در نتیجه، این سایت به مدت چند ساعت با مشکل مواجه شد، تا اینکه مجریان پروژه، "بمب منطق" را به مهاجمان برگرداندند. به علاوه، آنها نسخه ای از سایت عمومی را اجرا کردند تا آسیب بالقوه ناشی از هک کردن را محدود نمایند.

هویت هکرها ناشناس ماند اما باور بر این بود که بیشتر آنها در داخل اندونزی هستند و به نظر می رسید به افزایش مشروعیت و محبوبیت وب سایت واکنش نشان می دادند. در این مفهوم، تلاش های هکرها فقط نمونه خاصی از تلاش کلی برای ربودن پروژه یا تضعیف اعتبار آن بود.²⁸ مثلا، در روزهای اول راه اندازی کاوال پمیلو، بنیانگذاران پروژه تلاش زیادی کردند تا هویت خود (و داوطلبان) را مخفی کنند تا تلاش برای رشوه دادن یا ارعاب را بی اثر نمایند. چنین تهدیداتی در صورتی افزایش می یافتند که کاوال پمیلو و دیگر اقدامات مشابه به دنبال استقرار و افزایش شفافیت در اندونزی بودند.  

کاوال پمیلو در روزهای اول خود، تردیدهایی نسبت به قابلیت اطمینان داده خود تجربه کرد. این تردید با ناشناس بودن داوطلبان این سایت افزایش یافت، چون ناشناس بودن برای این طراحی شده بود تا آسیب پذیری آنها نسبت به تاثیرات ناخواسته کاهش یابد و راهی برای تضمین قابلیت اطمینان باشد. اینون نجیب می گوید سازمان دهندگان به صورت منظم سوالاتی از عموم مردم درباره پاسخگویی و تایید ورودی ها پرسیدند. وی و بقیه اعضای تیم همواره به دنبال زمانی بودند تا روش خود را توضیح دهند و به این مساله اشاره کنند که تمام داده های این سایت، قابل تایید هستند. در واقع، بازدیدکنندگان از سایت می توانند روی هر بخشی از اطلاعات کلیک کنند و فرم های اسکن شده اصلی را پیدا کنند و کل مسیر تا فرم C1 را از شعبه رای گیری اولیه به عنوان مدرک اثبات، دنبال نمایند. در این مفهوم، کاوال پمیلو حاوی فرایند داخلی مشروع است که به غلبه بر تردیدها یا شک های عمومی کمک می کند (حتی اگر به صورت کامل این کار را انجام ندهد).

هر پروژه مساله یا رویداد محور با گذشت زمان با سوالاتی درباره قابلیت بقا و پایداری روبرو می شود. در مورد کاوال پمیلو، سوال این نیست که آیا این پروژه می تواند به حیات خود ادامه دهد یا خیر، بلکه مساله این است که در بلندمدت، چه شکلی به خود خواهد گرفت. عوامل مشابهی که اجازه بروز سریع این اقدامات را می دهند و شامل ماهیت تک کاره و غیرمتمرکز آنها هستند، رشد  و تبدیل شدن آن به سازمان های بزرگتر را دشوار می سازد. بنیانگذارارن کاوال پمیلو به خوبی از این چالشها آگاه بودند. آنها می گویند هنوز پاسخی برای این سوالات ندارند اما در حال جستجوی راهبردهایی برای تضمین پایداری بلندمدت کاوال پمیلو هستند.³⁰

مثال ارائه شده توسط کاوال پامیلو باعث الهام گرفتن چندین اقدام داده‌باز دیگر شد که هدف آنها افزایش شفافیت و کاهش فساد در اندونزی بود. به طریقی، ما شاهد پیدایش یک اکوسیستم داده‌باز جدید و شهروند محور در کشور هستیم که هدف آن را می توان به صورت گسترده به عنوان بهبود حاکمیت و تقویت دموکراسی تعریف کرد.

احتمالا این اکوسیستم در سال های آتی بیشتر رشد خواهد کرد و چندین برنامه کاربردی جدیدی و وب سایت هم از قبل شروع به کار کرده اند که حضور آنها احساس می شود. در اینجا، ما سه مورد از نویدبخش ترین این برنامه ها را توضیح می دهیم.

اینون نجیب، یکی از بنیانگذاران کاوال پمیلو، بعد از مشارکت خود در داده‌باز و انتخابات، سایت جدیدی را راه اندازی کرد که هدف آن بهبود شفافیت و باز شدن به روی مشارکت و مداخله شهروندان بود. پروژه جدید وی به نام کاوال APBD (www.kawalapbd.org) نسخه های مختلفی از بودجه دولت را در کنار هم قرار می دهد و به شهروندان اجازه می دهد اختلافات موجود در آنها را پیدا کنند و درباره آنها نظر بدهند. مثلا، در یک مورد، این سایت به پیدا شدن اختلاف بین اداره آموزش جنوب جاکارتا و بخش آموزش بودجه شهر کمک کرد.³¹ شهروندان علاوه بر نظر دادن درباره این اختلافات، می توانند "موافقت" یا "مخالفت" خود با اختصاص بودجه را نیز نشان دهند و داده را تجسم نمایند و به درک بهتر فرایند بودجه کمک کنند.   

آقای نجیب می گوید هدف کاوال APBD "فراهم کردن دسترسی و ارائه بیشتر داده های حکومتی برای مردم است". "ما قبلا از طریق کاوال پمیلو فهمیدیم که مردم باید مشارکت کنند. امیدوارم داده حکومتی بیشتری برای عموم مردم افشا شود".³²

در واقع، ماتا ماساس قبل از کاوال پمیلو و در دوره انتخابات سال 2014 شروع به کار کرد. این سایت به شهروندان اجازه می داد تخلفات مربوط به کمپین و دیگر فعالیت ها را از طریق تلفنهای هوشمند خود به مرکز نظارت بر انتخابات عمومی Bawaslu گزارش کنند. مثلا، شهروندان نمونه هایی از خرید رای و دیگر تخلفات اجرایی را گزارش کردند. در کل، 1500 تخلف گزارش شد (اگرچه گزارشات نشن می دهد که اقدامات پیگیری اندکی انجام شده است).³³ این برنامه کاربردی که در اصل برای نظارت بر قابل اعتماد بودن روزنامه نگاران طراحی شده بود، توسط انجمن روزنامه نگاران مستق در اندونزی ایجاد و اداره می شود.³⁴

کاوال پیلکادا به دنبال تکرار تلاش کاوال پمیلو برای جمع سپاری رقمی کردن فرم های KPU C1 در انتخابات منطقه ای در دسامبر سال 2015 بود.³⁵ این پروژه براساس مفهومی شبیه به مفهوم کاوال پمیلو ساخته شده بود اما رهبری متفاوتی داشت. در اینجا چندین چالش وجود دارد. یکی از این چالش ها مربوط به استخدام است. اگرچه شهروندان مشتاق مشارکت هستند، اما جمع سپاری در این کار بسیار چالش برانگیزتر از تجربه کاوال پمیلو بود. دیاه ستیوای که تیم وی کمک فنی را برای تیم کاوال پیلکادا فراهم می کرد، می گوید در کل، تقلب های کمتری در انتخابات منطقه ای روی می دهد و رای دهندگان، رهبران سایر مناطق را خوب نمی شناسند و اهمیت زیادی به آنها نمی دهند. کاوال پیلکادا با محودیت زمانی نیز روبرو بود. KPU اخیرا اعلام کرده است که جداول مربوطه را به صورت آنلاین منتشر خواهد کرد، پس تیم کاوال پیلکادا زمان اندکی برای آماده سازی داشت. محدودیت دیگر مربوط به فراوانی انتخابات منطقه ای است که هر دو سال یکبار برگزار می شود. ستیواتی می گوید "در هر انتخابات، چیزهای زیادی هستند که باید بر آنها نظارت همزمان شود. موقعیت سیاسی هر منطقه، متفاوت است. ما با چالش های متفاوتی در هر مکان روبرو هستیم".³⁶

با کنار هم قراردادن این موارد، این برنامه های کاربردی و بسیاری از برنامه های نوظهور، چشم انداز جدیدی را برای داده باز، شقافیت و پاسخگویی در اندونزی فراهم می کنند. این برنامه ها نشان می دهند که شهروندان عادی می توانند از این داده استفاده کنند تا دولت ها را وادار به پاسخگویی کنند، و اگرچه بیشتر آنها متوسط هستند، اما مفهوم پلتفرم های ملی را ثابت می کنند و نشان می دهند که شهروندان توانمند شده با اطلاعات می توانند بر تحولات سیاسی اصلی تاثیر بگذارند.

1. http://www.opengovpartnership.org/country/indonesia 

2. https://www.transparency.org/country/#IDN 

3. http://www.worldaudit.org/corruption.htm 

4. GovLab interview with Diah Setiawaty, Program Manager for Election Application Programming Interface, Perludem, September 10, 2015. 

5. Brajawidagda, Uuf and Akemi Takeoka Chat eld. “Roles of Social Media in Open Data Environments: A Case Study of the 
2014 Indonesian Presidential Election Voting Results.” 25th Australasian Conference on Information Systems. December 8-10, 
2014. http://aut.researchgateway.ac.nz/bitstream/handle/10292/8170/acis20140_submission_176.pdf?sequence=1&isAllowed=y 

6. GovLab interview with Diah Setiawaty, Program Manager for Election Application Programming Interface, Perludem, September 10, 2015. 

7. “2014, Indonesia’s commitment to Open Data.” Open Government Indonesia. March 2, 2014. http://opengovindonesia.org/ uncategorized-en/2014-indonesia-commitment-open-data/
8. Lukman, Enricko. “Indonesian voters are crowdsourcing ballot counts to protect against election fraud.” Tech in Asia. July 14, 2014. https://www.techinasia.com/kawal-suara-indonesia-voters-crowdsourcing-ballot-counts-protect-election-fraud/
9. “Top 10 Countries with most Facebook users 2014.” Addictive Lists. April 22, 2014. http://addictivelists.com/top-10-coun- tries-with-most-facebook-users-2014/
10. Lipman, Victor. “The World’s Most Active Twitter City? You Won’t Guess It. Forbes. December 30, 2012. http://www.forbes. com/sites/victorlipman/2012/12/30/the-worlds-most-active-twitter-city-you-wont-guess-it/
11. GovLab interview with Diah Setiawaty, Program Manager for Election Application Programming Interface, Perludem, September 10, 2015. And Lukman, Enricko. “Indonesian voters are crowdsourcing ballot counts to protect against elec- tion fraud.” Tech in Asia. July 14, 2014. https://www.techinasia.com/kawal-suara-indonesia-voters-crowdsourcing-bal- lot-counts-protect-election-fraud/
12. GovLab interview with Ainun Najib, Co-Founder Kawal Pemilu, August 5, 2015.
13. Rakhmani, Inaya. “Technology for Transparency.” New Mandala. July 21, 2014. http://asiapaci c.anu.edu.au/newmanda- la/2014/07/21/technology-for-transparency/
14. Bland, Ben. “Indonesian techies crowdsource election results.” Financial Times. July 18, 2014. http://www.ft.com/intl/cms/ s/0/6c62a8b6-0e33-11e4-85ab-00144feabdc0.html#axzz3x2yImI1u.
15. Yusuf, Oik. “Siapakah “Pandawa” di Balik Kawal Pemilu?” Kompas.com. August 13, 2014. http://tekno.kompas.com/ read/2014/08/13/09050057/Siapakah.Pandawa.di.Balik.Kawal.Pemilu.?utm_source=WP&utm_medium=box&utm_cam- paign=Khlwp. Translated into English by Google.
16. GovLab interview with Ainun Najib, Co-Founder Kawal Pemilu, August 5, 2015.
17. Lukman, Enricko. “5 things you need to know about Indonesia’s election tech ghters.” Tech in Asia. July 18, 2014. https:// www.techinasia.com/kawal-pemilu-indonesia-presidential-election- ghters/
18. After 460,000 forms, recruitment was stopped because Kawal Pemilu founders believed they had achieved their goals. In addition, the site had received considerable media coverage by this time, and the founders decided to stop recruiting be- cause they feared that recruits might not be trustworthy anymore. GovLab interview with Diah Setiawaty, Program Manager for Election Application Programming Interface, Perludem, September 10, 2015.
19. “The Five Pandawa Behind Kawal Pemilu.” Global Indonesian Voices. August 13, 2014. http://www.globalindonesianvoices. com/14988/the- ve-pandawa-behind-kawal-pemilu/
20. http://theconversation.com/indonesias-democratic-masses-brought-victory-to-jokowi-29569
21. Lukman, Enricko. “Indonesian voters are crowdsourcing ballot counts to protect against election fraud.” Tech in Asia. July 14, 2014. https://www.techinasia.com/kawal-suara-indonesia-voters-crowdsourcing-ballot-counts-protect-election-fraud/
22. Lukman, Enricko. “5 things you need to know about Indonesia’s election tech ghters.” Tech in Asia. July 18, 2014. https:// www.techinasia.com/kawal-pemilu-indonesia-presidential-election- ghters/
23. GovLab interview with Uuf Brajawidagda, Lecturer of Indonesian Politics, University of Wollongong, Australia, September 3, 2015.
24. GovLab interview with Uuf Brajawidagda, Lecturer of Indonesian Politics, University of Wollongong, Australia, September 3, 2015.
25. GovLab interview with Uuf Brajawidagda, Lecturer of Indonesian Politics, University of Wollongong, Australia, September 3, 2015.
26. GovLab interview with Diah Setiawaty, Program Manager for Election Application Programming Interface, Perludem, September 10, 2015.
27. Lukman, Enricko. “As Indonesia’s democracy is on the verge of crisis, hackers and fakers attack crowdsourced vote counts.” Tech in Asia. July 18, 2014. https://www.techinasia.com/indonesia-democracy-crisis-hackers-fakers-attack/
28. Rakhmani, Inaya. “Technology for Transparency.” New Mandala. July 21, 2014. http://asiapaci c.anu.edu.au/newmanda- la/2014/07/21/technology-for-transparency/
29. GovLab interview with Ainun Najib, Co-Founder Kawal Pemilu, August 5, 2015.
30. Rakhmani, Inaya. “Technology for Transparency.” New Mandala. July 21, 2014. http://asiapaci c.anu.edu.au/newmanda- la/2014/07/21/technology-for-transparency/
31.  “Lihat sendiri perbedaan APDB versi Pemprov dan DPRD di KawalAPBD.org.” Rappler. March 10, 2015. http://www.rappler.com/ world/regions/asia-paci c/indonesia/86371-lihat-perbedaan-apbd-versi-pemprov-dan-dprd&prev=search. Translated by Google.
32. http://blogs.wsj.com/indonesiarealtime/2015/03/11/ouch-jakartans-compare-dueling-spending-plans/
33. Rakhmani, Inaya. “Technology for Transparency.” New Mandala. July 21, 2014. http://asiapaci c.anu.edu.au/newmanda- la/2014/07/21/technology-for-transparency/
34. Naing, Saw Yan. “Smartphone-Wielding Indonesians Tasked With Ensuring Fair Elections.” The Irrawaddy. April 7, 2014. http://www.irrawaddy.org/asia/smartphone-wielding-indonesians-tasked-ensuring-fair-elections.html
35. Ruslan, Heri. “Kawal Pilkada Publikasikan Real Count Pilkada Serentak.” Republika.co.id. December 20, 2015. http://nasi- onal.republika.co.id/berita/nasional/pilkada/15/12/20/nzn40m372-kawal-pilkada-publikasikan-real-count-pilkada-serentak. Translated by Google.
36. GovLab interview with Diah Setiawaty, Program Manager for Election Application Programming Interface, Perludem, Sep- tember 10, 2015. 

منبع :

تاثیرات داده‌باز پژوهشی از موسسه آزمایشگاه حکمرانی

دریافت این مطلب به صورت فایل ورد